mag ik jullie meer dan 1.000 x graag zien?
het was gisterenavond… rond 23 uur… de teller sprong van 999 naar 1.000, en ondertussen al méér dan 1.025 vind-ik-leukjes op de FACEBOOKPAGINA MIJN PUUR LEVEN. Wil je op de hoogte zijn van de nieuwtjes die niét op de blog komen, en heb je een Facebook-account, geef even een vind-ik-leukje!
Mag ik zeggen dat ik even een traantje heb weggepinkt? Zo eentje van enthousiasme, ontroering, stil zijn, dankbaar zijn, een beetje trots zijn…
Het was 25/07/15 dat ik mijn eerste bericht plaatste in Mijn puur leven op Facebook. Lieve vriendjes en vriendinnetjes, dit is minder dan 4 maand geleden… dit is té gek!
In blogland is social media belangrijk… INSTAGRAM, TWITTER, ze hebben geen geheimen meer voor mij, je kan me ook langs deze weg terugvinden:-)
Ik vierde het deze ochtend met een glaasje cava bij mijn kapper puurGS, puur overheerst tegenwoordig mijn leven 😉 Dankjewel, Geert, je krijgt steeds carte blanche, en ik stap telkens weer happy buiten!
En deze namiddag met een heerlijk volkoren cakeje met gember & peer. Hoe je ze kan maken, was al te lezen op mijn pagina, speciaal ook voor jullie hierbij nog even het recept :
cake met peer en gember, gebaseerd op puur genieten 2, pag 174
🌱 3 eieren
🌱 4 Gieser Wildeman (een perensoort)
🌱 130 g kokossuiker
🌱 160 g volkorenbloem
🌱 100 g olijfolie
🌱 4 lepels geraspte gember
🌱 1 lepel kaneel
🌱 1 lepel speculaaskruiden
alle ingrediënten kloppen tot een gladde massa. Meng er de geraspte gember door.
Snij de peren in twee. En leg in het deeg.
Deze hoeveelheid is perfect voor 9 kleine cakejes.
Zet 30 minuten in de oven op 180 °C.
(een gezond koekje meegeven naar school? Mali en Anne en de vriendinnetjes waren héél enthousiast!)
Ik dank jullie allemaal, omdat jullie me blijven lezen, berichten & mailtjes sturen, aanmoedigen, … IK ZIE JULLIE GRAAG! Zonder jullie was dit bericht niet tot stand gekomen. Het is ook een beetje crasy om op zo’n korte tijd zo een massa mensen te bereiken… Jullie zijn toppertjes.
Méér dan 1.000 keer dankjewel, dat is alles wat ik nog kan zeggen! Ik blijf schrijven 🙂
dikke kus,
Carla
